Do analizy mezoporów stosuje się metodę BJH, CI i DH (dla porów cylindrycznych) oraz metodę Innesa (dla porów szczelinowych). Wszystkie te teorie opierają się na obliczeniach teorii kondensacji kapilarnej (równanie Kelvina). Generalnie teoria ta stosowana jest do porów o wielkości powyżej 2 nm.
Kondensacja w porach
Należy wziąć pod uwagę model geometryczny porów, który jest taki sam w przypadku analizy mikroporów. Metody BJH, CI i DH dadzą w większości wypadków taki sam wynik. Jedyną różnicą między tymi teoriami jest czynnik korygujący grubość warstwy adsorpcyjnej ft(P/P0). Różnica ta staje się wyraźna poniżej 2 nm (zakres nie do zastosowania). Teorie te mają również zastosowanie do makroporów, ale istnieje górne ograniczenie wynikające ze zdolności pomiarowej. Jak wcześniej opisano, wielkość porów oblicza się z równania Kelvina. W przypadku wielkości porów powyżej 100 nm trudno jest z dużą dokładnością zmierzyć ciśnienie względne około P/P0=0,99. Im większy rozmiar porów, tym trudniej osiągnąć wystarczającą dokładność pomiaru.
Tabela: Zależność pomiędzy ciśnieniem względnym a wielkością porów
Microtrac oferuje szeroką gamę aparatów do pomiaru adsorpcji gazu.
